Treści:
mnożenie
związki między mnożeniem i dzieleniem
obliczanie nieznanego składnika (czynnika)
Cele:
rozwijanie umiejętności mnożenia
rozwijanie rozumienia związków między mnożeniem i dzieleniem
rozwijanie obliczania nieznanego składnika (czynnika)
rozwijanie koncentracji uwagi i szybkiego reagowania na komunikat
Forma
grupowa, indywidualna, w parach lub w trójkach
Pomoce:
ewentualnie szmaciany woreczek
Przebieg
Para dzieci staje tyłem do siebie przy tablicy. Ważna jest zasada, że uczniowie Ci nie mogą widzieć co zapisuje na tablicy drugi uczeń z pary. Mogą na przykład zapisywać liczbę u dołu tablicy, jednocześnie bokiem się o nią opierając. Można też przykleić do tablicy jakąś przegrodę, na przykład kartonową u uczniowie z pary będą wtedy stawali po dwóch jej stronach.
Na sygnał nauczyciela każdy z uczniów przy tablicy zapisuje swoją liczbę. Robi to tak, żeby nie widział jej kolega czy koleżanka z pary, ale żeby widziały ją pozostałe dzieci z klasy. Nauczyciel wcześniej umawia się z dziećmi z jakiego zakresu liczby mogą zapisywać. Można zacząć od liczb z bardzo prostego zakresu, na przykład od 1 do 5. Kiedy już wszyscy będą dobrze rozumieli zasady, można zakres stopniowo zwiększyć, np. od 1 do 10. W najtrudniejszej wersji można do zakresu liczbowego dodać liczbę 0.
Pozostali uczniowie z klasy głośno mówi iloczyn zapisanych liczb, a dzieci przy tablicy muszą jak najszybciej podać liczbę, którą zapisał na tablicy kolega czy koleżanka. Sprawdzają, czy się nie pomylili. Np. Zosia napisała 2, a Jaś 4. Klasa głośno mówi wynik mnożenie tych liczb 8. Jaś pierwszy podaje liczbę 2, czyli liczbę, którą na tablicy zapisała Zosia. Jaś wygrywa tę rozgrywkę.
Kto podał szybciej poprawnie liczbę dostaje 1 punkt, kto się pomylił, odejmuje 1 punkt. Po kilku rundach ustalają, kto wygrał. Do tablicy podchodzi kolejna para dzieci.
Zabawa może mieć też nieco inny przebieg; iloczyn będzie podawało dziecko, które ma w rękach jakiś przedmiot, na przykład szmaciany woreczek który rzuci do niego nauczyciel. Następnie woreczek wędruje między uczniami, którzy rzucają go do siebie w kolejnych rundach.
Jeszcze inny wariant może polegać na tym, że dzieci pracują w trójkach. Między dwójką uczniów można postawić książkę, która zasłoni liczby, które zapisują na kartkach. Trzeci uczeń z trójki podaje iloczyn i trzeba jak najszybciej podać liczbę zapisaną przez kolegę lub koleżankę.